A tregua de Nadal.

O 24 de decembro de 1914, durante a primeira guerra mundial (tamén coñecida como a Gran Guerra) tivo lugar unha tregua coñecida como a tregua de Nadal. Supoñíase que a guerra ía ser cousa duns cantos meses e que os soldados poderían pasar o Nadal coas súas familias. Non obstante xa unhas semanas antes os soldados ou o poñían en dúbida, pois estaban seguros de que iso non ía ser así.

Os soldados estaban case todos enfermos, feridos ou mesmo mortos e o día 24 de decembro de 1914, os do bando alemán puxéronse a cantar panxoliñas desde as súas trincheiras. Despois gritaron en inglés aos británicos (o bando contrario), que se non disparaban eles tampouco o farían; entón un grupo de alemáns saíu da trincheira sen disparar, os británicos tampouco dispararon e empezaron a asomarse e saír das súas trincheiras.

Os soldados alemáns e británicos estreitaron a man e saudáronse, logo intercambiáronse prisioneiros e deuse o permiso para cruzar as trincheiras e recuperar compañeiros feridos ou mortos. Posteriormente tiveron lugar enterros de soldados mortos e intercambios de agasallos (como provisións que tiñan por motivo desas datas), incluso un soldado trouxo un balón (non se sabe de onde ou polo menos non encontrei información diso) e puxéronse a xogar un partido de fútbol a pesar de que o terreo era esvaradío e moita xente caía. Dise que acabou cun 3 a 2 a favor de Alemaña, aínda que a poucos lles importou e ninguén se enfadou (non como aquí). A tregua estendeuse e mesmo nalgúns lugares prolongouse por algúns días; pero os altos cargos, descontentos coa tregua, ordenaron bombardeos para que os soldados seguisen loitando.
Finalmente a primeira guerra mundial prolongouse ata o 11 de novembro de 1918, case 4 anos despois da tregua de Nadal.
No ano 2005 rodouse unha película baseado na tregua de Nadal, chamada Joyeux Noel.


Héctor Pereira Mart. 1ºESO

Conto da Paz

Érase unha vez un reino no que sempre había guerras contra outras nacións e as persoas traballaban sen descanso nas minas, forxas … para crear armas para as guerras. Entre esas persoas atopábanse nenos, xente adulta e anciáns, que case non tiñan para comer. Aos soldados dese país case non lles daban diñeiro nin comida. Un día chegou un viaxeiro a ese reino para coñecer os costumes das súas xentes; o que atopou foi moi diferente ao que se esperaba. El esperaba un reino como outro calquera, con persoas con vidas normais, un emperador que fose boa persoa … Pero atopouse xusto o contrario. Un problema para os que viaxaban a ese pobo é que todas as persoas traballaban nas forxas e minas; e non había ninguén que tivese tendas ou hoteis.
O viaxeiro, ao ver que a cidade estaba deserta e a xente na mina, foi alí a preguntarlles o que estaba a pasar nese lugar. O problema era que estaban en guerra contra unha das nacións veciñas e que lles obrigaban a traballar para poder gañar a guerra e así conseguir máis territorio. Ao escoitar isto, o viaxeiro, dirixiuse a ver ao rei para tentar que asinase un tratado de paz.

Ao chegar ao palacio o viaxeiro viu que non había ningún garda e o supuxo que todos estaban no campo de batalla.
Cando atopou ao rei, este díxolle que todo era un gran malentendido, xa que el quería asinar un tratado de paz pero o mensaxeiro equivocouse de carta e entregoulle outra, o que fixo empezar a guerra. O viaxeiro preguntoulle por que non enviara outra misiva de paz e o rei contestoulle que cando o outro rei empezaba un guerra era imposible facer que cambiase de opinión. O viaxeiro, antes de irse preguntoulle ao rei onde se atopaba o mensaxeiro que se equivocara de carta, e este respondeulle que na mina. O viaxeiro regresou á mina e preguntou polo mensaxeiro. Cando o atopou preguntoulle por onde se ía ao reino veciño e indicoulle que se dirixise cara ao leste. Cando o viaxeiro chegou ao reino veciño inmediatamente foi a palacio para falar co seu rei, aínda que tivo que esperar uns días xa que estaba ocupado. Cando chegou o día, o viaxeiro foi a palacio e preguntoulle ao rei se quería asinar o tratado de paz, pero este respondeu que non, pois a súa familia cando empezaba unha guerra tiña que gañala. O viaxeiro díxolle que non debía resolver isto loitando, senón coas palabras ou cartas. E se é pola tradición familiar, sempre é un bo momento para cambiar. O rei tras escoitar as súas palabras reflexionou e decidiu asinar por fin o tratado de paz.
E esta é a historia do viaxeiro que salvou un reino sen loitar, só con palabras. .

Feito por Sergio Rodríguez Pita 1ºESO

O Día Internacional Da Paz,

Celébrase o 30 de xaneiro. Este día celébrase pola morte de Mahatma Gandhi, que morreu por ferida de lume. Mahatma Gandhi era un líder que loitaba pacificamente pola independencia de India, que pertencía a Gran Bretaña. Gandhi, foi asasinado o 30 de xaneiro de 1948, por arma de fogo, o autor do asasinato estaba relacionado con grupos ultradereitistas da India, como o partido hinduista Hahasabha, quen lle acusaba de debilitar ao novo goberno coa súa insistencia en que lle fose pagado o diñeiro prometido a Paquistán. Este suceso tivo lugar en Nova Delhi.

No tema da Paz tamén hai símbolos, uns dos máis destacados son o da pomba e o hippie (tamén como o símbolo da paz ou símbolo do Desarmamento Nuclear). A pomba fai referencia a termos bíblicos e comezou a utilizarse como símbolo de paz no século XX. Apareceu por primeira vez na Arca de Noé, e esta era encargada de ver cal era o estado do mundo tras o diluvio universal.

O símbolo hippie fai referencia a varias cousas. Foi utilizado por primeira vez na Campaña para o Desarmamento Nuclear (CDN). Fai referencia ao semáforo, que é un tipo de alfabeto, e como podes ver, no símbolo da paz aparece unha V ao revés, e un pau recto no medio cruzando no medio o V ao revés. O V ao revés fai referencia en semáforo (alfabeto) N, e o pau recto significa en semáforo D, xuntos, forman ND, que son as mesmas siglas de Nuclear Disarmament (que en castelán significa Desarmamento Nuclear).

Xoel Fernández, 1º ESO